همه ما دوست داریم به بهترین نحو ازمهمانان خود پذیرایی کنیم بخصوص که این مهمانی به مناسبت ماه مبارک رمضان باشد که افطاری دارد در آن ثواب ویژه ای دارد. این موضوع تا زمانی که دچار افراط و تفریط نشویم و برای به رخ کشیدن سفره افطار لاکچری مان نباشد و صرفا برای تقرب به رضایت الهی و عمل به توصیه های دینی در باب احترام و تکریم مهمان و باشد ایرادی ندارد. چه بسا که زیباترین سفره افطار ساده ترین آن باشد . ما در این نوشته 100 مدل سفره افطاری شیک ولی ساده را برای شما گرد آوری کرده ایم . امیدواریم این ایده ها برای چیدمان و تزیین افطار های ماه مبارک رمضان به دردتان بخورد و ما را از دعای خیرتان محروم نکنید.
سفره افطاری
در کنار دیدن 100 مدل چیدمان ساده ولی شیک و مجلسی افطار از شما دعوت میکنیم به مجموعه احادیق و روایاتی که در مورد ثواب و فضیلت افطاری دادن و مستحبات و توصیه های غذایی در مورد سفره افطار جمع آوری کرده ایم توجه فرمایید . امیدوارم ایده های به کار رفته در این تصاویر مورد استفاده شما عزیزان قرار بگیرد .
قال رسول الله صلی الله علیه و آله:
لا یَزالُ النّاسُ بِخَیرٍ ما عَجَّلُوا الفِطرَ ؛
مردم، تا وقتی که زود افطار می کنند، در نیکی اند.
قال رسول الله صلی الله علیه و آله:
عَجِّلُوا الإِفطارَ و أخِّرُوا السَّحورَ. ؛
افطاری را زود بخورید و سحری را به تأخیر اندازید.
قال رسول الله صلی الله علیه و آله:
أفضَلُ ما یَبدَأُ بِهِ الصّائِمُ بِزَبیبٍ أو شَیءٍ حُلوٍ ؛
برترین چیزی که روزه دار، افطارش را با آن آغاز می کند، کشمش یا چیزی شیرین است.
قال الإمام الصادق علیه السلام:
کانَ رَسولُ الله صلی الله علیه و آله أوَّلُ ما یُفطِرُ عَلَیهِ فی زَمَنِ الرُّطَبِ الرُّطَبُ، و فی زَمَنِ التَّمرِ التَّمرُ ؛
اوّلین چیزی که پیامبر خدا روزه اش را با آن افطار می کرد، در زمانِ رُطَب، رطب بود و در زمانِ خرما، خرما.
(رُطَب، خرمای رسیده است و تَمر، خرمای خشک.)
قال رسول الله صلی الله علیه و آله:
مَن أفطَرَ عَلی تَمرٍ حَلالٍ، زیدَ فی صَلاتِهِ أربَعُمِئَةِ صَلاةٍ ؛
هر کس با خرمای حلال افطار کند، به پاداش نمازش به اندازه چهارصد نماز افزوده می شود.
قال الإمام الباقر علیه السلام:
کانَ رَسولُ الله صلی الله علیه و آله إذا صامَ فَلَم یَجِدِ الحَلواءَ أفطَرَ عَلَی الماءِ ؛
پیامبر خدا، هر گاه روزه بود و حلوا (شیرینی) نمی یافت، با آب افطار می کرد.
قال الإمام الصادق علیه السلام:
کانَ رَسولُ الله صلی الله علیه و آله إذا أفطَرَ بَدَأَ بِحَلواءَ یُفطِرُ عَلَیها، فَإِن لَم یَجِد فَسُکرَةٍ أو تَمَراتٍ، فَإِذا أعوَزَ ذلِک کلُّهُ فَماءٍ فاتِرٍ، و کانَ یَقولُ: یُنَقِّی المَعِدَةَ وَالکبِدَ، .؛ پیامبر خدا، هر گاه افطار می کرد، با حلوا آغاز می کرد و اگر نمی یافت، با شیرینی یا چند خرما و اگر این ها هم نبودند، با آب ولرم افطار می کرد و می فرمود: معده و کبد را تمیز می کند و بو و دهان را خوش بو می سازد و دندان ها را محکم می کند و سیاهی چشم را تقویت می کند و مردمک چشم را پر نور می سازد و گناهان را کاملاً می شوید و هیجان و رگ ها و صفرای غالب را می نشاند و بلغم را قطع می کند و حرارت معده را آرام می کند و سردرد را می برد.»
قال الإمام الباقر علیه السلام:
إنَّ عَلِیّا علیه السلام کانَ یَستَحِبُّ أن یُفطِرَ عَلَی اللَّبَنِ ؛
علی علیه السلام خوش می داشت که با شیر، افطار کند.
قال الامام الصادق علیه السلام:
الإِفطارُ عَلَی الماءِ یَغسِلُ الذُّنوبَ مِنَ القَلبِ ؛
افطار با آب، آلودگی ها را از دل می شوید.
از امام باقر علیهالسلام روایت شده است:
در (ماه) رمضان نماز مىخوانى و سپس افطار مىکنى، مگر آن که با گروهى باشى که منتظر افطارند.
اگر با آنان بودى، بر خلاف آنان عمل نکن؛ افطار کن و سپس نماز بخوان، وگرنه اوّل، نماز بخوان. از حضرت پرسیده شد: براى چه؟ فرمود: براى آن که دو واجب برایت پیش آمده است: افطار و نماز. اوّل به آن بپرداز که برتر است و نماز، برترینِ آن دو است. سپس فرمود: نماز مىخوانى، در حالى که روزهاى. پس، آن نمازت با روزه به پایان برده مىشود. این نزد من، محبوبتر است.»
حضرت امام رضا علیه السلام فرموده اند:
هر کس پیش از افطار کردن، گِردهاى نان به بینوایى صدقه دهد، خداوند، گناهش را مىآمرزد و براى او ثواب آزاد کردن بندهاى از فرزندان اسماعیل را مىنویسد.»
حضرت امام صادق علیه السلام می فرمایند:
امام سجّاد علیهالسلام هر روز که روزه مىگرفت، دستور مىداد که گوسفندى ذبح شود و قطعه قطعه و پخته گردد. عصر که مىشد، بر روى دیگها خم مىشد تا بوى آب گوشت را در حال روزه احساس کند. سپس مىفرمود: ظرفها را بیاورید. براى فلان خانواده بریزید. براى فلان خانواده بریزید.» سپس نان و خرماى خشک مىآوردند و غذایش همان بود. درود خدا بر او و پدرانش باد!»
حضرت محمد مصطفی صلی الله علیه و آله می فرمایند :
دعای روزه دار رد نمی شود تا درهای آسمان برای آنان گشوده گردد.
ایشان می فرمایند:
هر روزهدارى، یک دعا (ى مستجاب) دارد. پس هر گاه خواست افطار کند،
هنگام اوّلین لقمه بگوید: یا واسِعَ المَغفِرَه اغفِر لی، اى آن که آمرزشت گسترده است! مرا بیامرز!»
رسول اکرم می فرمایند:
هیچ بندهاى نیست که روزه بگیرد و هنگام افطارش بگوید:
یا عَظیمُ یا عَظیمُ؛ أنتَ إلهی لا إلهَ لی غَیرُکَ، اِغفِر لِیَ الذَّنبَ العَظیمَ؛ إنَّهُ لا یَغفِرُ الذَّنبَ العَظیمَ إلاَّ العَظیمُ،
اى بزرگ، اى بزرگ! تو معبود منى. هیچ معبودى جز تو نیست. گناه بزرگ مرا بیامرز! همانا گناه بزرگ را جز بزرگ نمىآمرزد»
مگر آن که از گناهانش بیرون مىآید، همچون روزى که مادرش او را زاده است.»
حضرت امام کاظم علیه السلام از پدرانش علیهم السلام روایت کرده است که:
چون روزه بودى، هنگام افطار خویش بگو: اللّهُمَّ لَکَ صُمتُ و عَلى رِزقِکَ أفطَرتُ و عَلَیکَ تَوَکَّلتُ ،
خداوندا! براى تو روزه گرفتم و بر روزىِ تو افطار کردم و بر تو توکّل نمودم»
تا برایت پاداش کسى را بنویسند که آن روز را روزه داشته است».
حضرت امام صادق علیه السلام فرموده اند:
پیامبر خدا، هر گاه افطار مىکرد، با حلوا (شیرینى) آغاز مىکرد و اگر نمىیافت، با شِکر یا چند خرما و اگر اینها هم نبودند، با آب ولرم افطار مىکرد .»
امام صادق علیه السلام می فرمایند:
فردی به نام سدیر، در ماه مبارک رمضان، بر پدرم امام باقر علیه السلام وارد شد. حضرت فرمود: ای سدیر، آیا می دانی در چه شبهایی قرار داریم؟ عرض کرد، آری، پدرم فدایت باد، شبهای ماه مبارک رمضان است. امام فرمود: آیا می توانی در هر شب از این شبها 10 بنده از فرزندان اسماعیل را آزاد کنی؟ سدیر گفت: پدر و مادرم فدایت باد این اندازه ثروت ندارم. امام فرمود: آیا می توانی نه بنده از فرزندان اسماعیل را آزاد کنی؟ سدیر باز همان گونه جواب داد. حضرت یکی یکی کم کرد تا فرمود: آیا می توانی هر شب یک بنده از فرزندان اسماعیل را آزاد کنی؟ سدیر عرض کرد: این نیز در توانم نیست.
امام فرمود: آیا می توانی هر شب مسلمانی را افطار دهی؟
مرد گفت: آری، بلکه ده مسلمان را نیز می توانم. پدرم فرمود: ای سدیر، من نیز همین را اراده کرده ام. اگر بتوانی یک برادر مسلمان را افطاری دهی(ارزش آن) چون آزاد ساختن یکی از فرزندان اسماعیل است.
تزیین سفره افطاری
همچنین حضرت امام صادق علیه السلام می فرمایند: کسی که مؤمنی را افطاری دهد، کفاره یک سال گناه او شمرده می شود، و کسی که دو مؤمن را افطاری دهد، بر خداوند است که او را وارد بهشت سازد.»
این ماه هرکسی برای خود برنامه هایی دارد ،برخی از مردم با شــرکت در دوره‌های قرآنی، کمک بــه نیازمندان، صدقه دادن و افطاری دادن تلاش می‌کنند تا توشــه بیشتری برای آخرت خود ذخیره کنند، امــا در این میان، حکایت افطاری دادن برخی افراد، با حاشیه‌هایی همراه است که جای تأمل دارد.
با دهان روزه در حالی که گلویش از شدت تشنگی و هوای گرم، خشک شده است، زیر آفتاب داغ تابستان بــه چندین مغازه مراجعه میکند تا سرویس ظرف‌های مورد نظرش را پیدا و آنها را یک دست و هماهنگ کند.
کسی که یک هفته‌ای است که تمــام ذهن او معطوف گستردن سفره افطار برای اقوام خود شــده است، سفره‌ای رنگین با ظروفی زیبا و جدید!
کسی که تلاش میکند تا سفره افطاری اش باشکوه‌تر و پرهزینه‌تر از فامیل‌ها و همسایه‌اش باشد. برای آمدن روز مهمانی لحظه‌شــماری می‌کنــد، می‌خواهد سنگ تمام بگذارد، لباس فاخری بپوشد و با لبخند به همه خوش‌آمد بگوید و در دل خود مرتب دعا میکند مهمان‌ها آن همه تدارک و بریز و بپاش را متوجه شوند و او را تحسین کنند.
اما هرچه فکر می‌کنی نمی‌توانی خود را قانع کنی که چرا در چنین روزهایی که نفس کشیدن انسان هم عبادت است عده‌ای هنوز ثواب افطاری‌هایشان را در سفره‌های تجملاتی می‌جویند، غافل از اینکه در نزدیکی خانه خود و حتی در میان اقوامشان افرادی هستند که ثواب افطاری آنها دلچسب‌تر و شیرین‌تر است.
صد حیف که برخی ثواب افطاری را در افطار دادن می‌دانند؛ نه چگونگی آن و از آن بدتر که چقدر در این ماه که ماه برکت خداست نعمات خدا بی‌هیچ دلیلی اسراف میشود، ماهی که باید در آن با مصرف درست و حس تشنگی و گرسنگی به یاد تشنگی و گرسنگی افراد درمانده و بی‌بضاعت و یاد تشنگی و گرسنگی روز قیامت باشیم.
گویی ماه رمضان، ماه مسابقه چشم و هم‌چشمی تعدادی از خانواده‌هاست برای گستردن سفره‌ای که روزها برای آن وقت صرف میشود و هزینه زیادی که بعد از گذشت نیم ساعت از اذان مغرب، غلو نیست اگر بگویی نصف آن سهم زباله‌دان منازل یا سالن‌های غذاخوری است.
سناریوی تکراری که هر ساله با آغاز ماه مبارک رمضان کلید می خورد و تا پایان این ماه هم مهمان خانه های مردم است، ماجرای چشم و هم چشمی بر سر پهن کردن سفره ای رنگین است . رقابتی که در کش و قوس آن خیلی ها مجبور می شوند زیر بار قرض بروند تا بتوانند از پس چیدن سفره ای بر آیند که از سفره سایر کسانی که در ماه رمضان مهمانشان بوده اند، رنگین تر است.
باید از خودمان شروع کنیم ، اولین مهمانی افطارمان چند روز دیگر است؟ می شود سفره را با صفا و ساده چید.یادمان باشد که خانه ی کوچک ما می تواند ی الگوی بزرگ باشد.فراموش نکنیم که فرزندانمان هم سادگی و یا شیفته ی تجملات شدن را از ما می اموزند.
به رغم تمام احادیث و روایاتی که در خصوص سادگی و صرفه جویی و کم خوری در ماه رمضان وجود دارد اما مدت ها است که پهن کردن سفره های رمضانی برای بسیاری از مردم کشور به مسابقه ای برای انتخاب بهترین سفره و برترین میزبان تبدیل شده است و در این میان همه برای اینکه برنده این مسابقه ساختگی باشند، تلاش می کنند از شیر مرغ گرفته تا جان آدمیزاد را بر سر سفره افطارشان بچینند.
این روزها زمانی که کسی مهمانی افطاری برگزار می کند، از چند روز مانده به زمان مقرر باید به فکر تهیه مایحتاج باشد. اگر آش و حلیم و شله زرد و سوپ و سایر اقلام موجود بر سر سفره های افطار را در کنار چند مدل پلو و خورشت و دسر و میوه و شرینی و شربت بگذاریم، تازه متوجه می شویم که برپایی یک مهمانی افطار این شبها چه هزینه کمر شکنی را در بر دارد.
باید از خودمان شروع کنیم ، اولین مهمانی افطارمان چند روز دیگر است؟ می شود سفره را با صفا و ساده چید.یادمان باشد که خانه ی کوچک ما می تواند ی الگوی بزرگ باشد.فراموش نکنیم که فرزندانمان هم سادگی و یا شیفته ی تجملات شدن را از ما می اموزند.
چیدن سفره افطاری
افطار دادن هم احیاء ارتباط انسان با خدا از طریق برادران و خواهران دینی است. همان‌طور که روزه از خودگذشتگی است و به خدا رسیدن و ارتباط با خدا، روشنی دل یعنی ایمان را هم تأمین کرده است. افطار دادن هم از خودگذشتن و به باورمندان خداوند پیوستن است، ارتباط با مرتبطین به خدا، ارتباط با خداوند است.
گذشت از خود، هم در خودداری از خوردن و هم افطار دادن به دیگران است؛ ولی همان‌طور که روزه‌دار باید زبان و دل او هم از گناه به دور باشد، افطار دادن هم باید از خودنمائی و تفاخر مبرّا و منزه باشد.همان‌طور که گناهان بازگشت به خودخواهی خویشتن است و روزه را آسیب می‌رساند، رنگین شدن افطاری، بازگشت به خودنمائی است و روح از خودگذشتگی افطار را می‌میراند.
چقدر خوب است هزینه‌های سنگین افطار برای سیران و بی‌نیازانِ کم‌شمار را به افطار دادن ساده به روزه‌داران پرشمار تبدیل کنیم. چه سود است در افطاری‌ای که اغنیاء در آن دعوت شده و محتاجان در ورود به آن ممنوع باشند؟
حضرت محمد(صلی الله و علیه وآله) می‌فرمایند اگر کسی به روزه داری افطار دهد ثواب عمل روزه و هر عمل نیکی که در آن روز توسط روزه دار انجام شده است را بدون آنکه از اجر روزه دار چیزی کم شود، برای خود کرده است، پس افطاری دادن یک نوع رندی در عبادت است. کسی که افطاری می‌دهد در مقابل میزان کمی خوراک، میزان زیادی ثواب را از آن خود میکند. برای همین است که می‌بینیم در جمع‌های خانوادگی گاهی روز برای افطاری دادن کم می‌آید.
البته در گذشته بیشتر این اعتقاد وجود داشت و اتفاق می‌افتاد که خانواده‌های یک فامیل برای افطار دادن به دیگران قرعه کشی می‌کردند! چرا که همه می‌دانستند افطاری دادن به یک مسلمان روزه دار ثوابی بزرگتر و برتر از روزه داری مستحبی دارد. اگر به تاکیداتی که در روایات و احادیث به انجام این عمل شده نگاهی بیندازیم، متعجب می‌شویم.
حضرت باقرالعلوم(علیه السلام) فرموده‌اند اجر و ثواب افطاری دادن به یک مسلمان روزه دار در ماه مبارک رمضان مساوی با آزاد کردن یکی از فرزندان پیامبر خدا، حضرت ابراهیم(علیه السلام) است. امروز دیه برای آزاد کردن یک فرد زندانی چقدر است؟ چه کسی توانایی آزاد کردن یک زندانی را دارد؟ شاید تعداد خیلی کمی از افراد توانایی مالی و سعادت این کار را داشته باشند اما افطاری دادن یکی از میان‌برهایی است که افراد را به دستیابی به این ثواب مفتخر میکند.
افرادی هستند که برای افطاری دادن بهانه می‌آورند. این افراد باید بدانند معنای افطاری دادن پهن کردن سفره‌های رنگین نیست و یک دانه خرما و یک ظرف آب می‌تواند آتش را از آنها دور کند و کلید ورود آنها به بهشت باشد.
گرسنگی در این ماه نمادی است برای فهم ضعف و ناتوانی انسان در برابر خداوندی خدا. به این ترتیب که مسلمانان به مدت یک ماه از خوردن به شیوه عادی و معمولی هر روزه محروم می‌شوند و تنها در ساعت‌های خاصی می‌توانند برای رفع نیاز غذا بخورند. خوبان در این معامله نه تنها تقصیر نمی‌کنند بلکه با چشم سر می‌بینند که چه اندازه در رفع ضعف بد‌ن‌های دنیایی و خاکی خود ناتوانند، اگر اذن و اجازه خداوند نباشد.
از دیگر فلسفه‌های روزه که شاید همه آن را شنیده باشند درک رنجی است که فقرا می‌کشند. برنامه خداوند آن بوده است که به این وسیله قلب توانگر‌ها را به قلب فقرا پیوند دهد و مردم را متوجه آن کند که تفاوت زیادی بین توانگری و فقر نیست مگر آنکه دنیا به نوبت امکاناتی به هر یک از ما می‌دهد که برای پرداخت اجاره آنها از ما سوال خواهد شد.
نحوه چیدن سفره افطار
هر روز ماه عظیم الشأن رمضان لحظه‌های طلایی بی‌شماری دارد. از مهم‌ترین این لحظات، لحظات غروب آفتاب و اذان مغرب است. روزه‌داران در این لحظات از امساک فارغ می‌شوند و می‌توانند به نعمت خوراک دست پیدا کنند.
عکس سفره افطاری
مردم روزه دار در سراسر جهان و سراسر اعصار از زمان پیامبر(صلی الله و علیه وآله) تا امروز دقیقه‌های افطار را از مهم‌ترین دقایق ماه رمضان و بلکه تمام سال دانسته‌اند. برای همین هم هست که در دین تأکید شده در این لحظه‌ها به ناتوان‌ها و فقرا بیشتر توجه کنید. در این لحظه‌ها کنار هم باشید تا به برکت یک جمع دینی دعاها و حاجات افراد جمع برآورده شود. اما فلسفه اصلی افطاری دادن از خودگذشتگی است.
خداوند می‌خواهد ببیند مومن روزه دار حاضر است بخشی از غذای خود را با دیگری شریک شود؟ آیا در این مشارکت فقط خداوند را در نظر می‌گیرد؟ پس افطاری دادن نوعی امتحان الهی هم هست برای آنکه عیار ما معلوم شود.
خدا نکند هدف ما از افطاری دادن در تناقض با هدف خداوند باشد. افطاری دادن عبادت است و اولین شرط پذیرفته شدن هر عبادتی هم داشتن قصد قربت. قربت به خداوند نه به بنده‌های خدا! روایت است که شخصی در زمان حضرت امیر(علیه السلام) شتری کشت و از آن شتر به همه طعام داد.
در این میان افراد دیگری هم پیدا شدند که قصد کشتن شتر و طعام دادن به دیگران کردند و هر کسی سعی کرد طعام بیشتری را به دیگران بدهد و تعداد بیشتری شتر بکشد. حضرت امیر(علیه السلام) به همه یاران خود فرمود از گوشت آن شترها نخورند، به این دلیل که برای رضای خداوند قربانی نشده بودند و مقاصد دیگری در کار بوده است.گذشت از خود، هم در خودداری از خوردن و هم افطار دادن به دیگران است؛ ولی همان‌طور که روزه‌دار باید زبان و دل او هم از گناه به دور باشد، افطار دادن هم باید از خودنمائی و تفاخر مبرّا و منزه باشد
متاسفانه گاهی افطاری‌ها مثل این است که دست در جیب دیگران کنیم و از پولی که در جیب آنها هست برای کمک و انفاق به فقرا استفاده کنیم. این روش هیچ ثوابی ندارد. یعنی یک مسلمان وقت و هزینه خود و دیگران را اسراف کرده تا اقوام و آشنایان خود را به مجلسی دعوت کند که نام افطاری دارد اما مجلس گناه است.
کارخانه داری را می شناسیم که در ماه مبارک رمضان همه اقوام و کارگران و آشنایان خود را در بهترین هتل شهر برای افطاری دعوت می‌کرد. از لحظه اول مشخص بود که این مراسم افطاری فقط به منظور بزرگتر شدن و عزیزتر شدن بین مردم انجام میشود، اما آیا هدف خداوند از دستور به افطاری هم همین است؟ حضرت محمد(صلی الله و علیه وآله) و خاندان پربرکت ایشان با دانه ای خرما افطار می‌کردند و بعد هرچه داشتند را به فقرا می‌دادند.
اما بعضی از ما دقیقا به صورت عکس عمل میکنیم. یعنی بهترین خوراک‌ها را برای افرادی تدارک می‌بینیم که برای ما عزت و آبرو بیاورند. با نگاه ساده‌ای به موضوع می‌توان تناقض‌های آشکاری در این باره دید. فلسفه روزه و افطاری دادن گذشت و بندگی و اقرار به ضعف است. چطور است که افراد می‌خواهند با این رفتارها برای خود آبرو و عزت دنیایی کسب کنند؟
افطاری دادن تمرین بندگی خداوند است نه بندگی برای نفس، چرا که جهاد اکبر جهاد با نفس است. پس بیاییم در این ماه افطار خود را پاکیزه کنیم. برای رضای خدا به دیگران افطاری بدهیم و در مهمانی‌های افطاری شرکت کنیم که می‌دانیم خداوند برکت آن سفره ها را فراهم کرده است. خدا نکند فردی برای افطاری دادن که به خودی خود عملی بسیار تاکید شده است، به شرک اصغر مبتلا شود.
مدل سفره افطاری
شرک اصغر ریاکاری است. ریاکاران به اسم افطاری دادن مراسمی را برگزار می کنند که در کنار آن به مقام برسند. در آن دنیا جواب خداوند به این افراد آن است که بروید پیش همان ها که در پی کسب رضایتشان بودید و ببینید آیا پاداش اعمال خود را نزد آنها پیدا می‌کنید؟
مدل سفره افطار مجلسی
مدل سفره افطاری ماه رمضان
مدل سفره افطار زیبا
مدل سفره افطاری رمضان
مدل سفره افطاری
مدل سفره افطاری شیک
مدل های سفره افطار
مدل جیدمان سفره افطاری
مدل تزیین سفره افطار
دیزاین سفره افطاری
دیزاین سفره افطاری
دیزاین سفره افطار
دیزاین سفره ی افطار
دیزاین سفره های افطاری
دیزاین سفره ی افطار
عکس دیزاین سفره افطاری
دیزاین تزیین سفره افطار
مدل دیزاین سفره افطاری
دیزاین شیک و جیدد سفره افطار
ایده تزیین سفره افطاری
ایده های تزیین سفره افطار
ایده تزیین سفره افطار
ایده برای تزیین سفره افطاری
ایده هایی برای تزیین سفره افطار
ایده های جالب تزیین سفره افطار
ایده تزیین خرما برای سفره افطاری
سفره افطاری مجلسی
سفره افطار مجلسی جدید
درباره این سایت